خدایا شکر...
خدایا شکرت....
بخاطر تمام داشته هایی که بهمون دادی و ما یادمون میره که شکرت رو بجا بیاریم.خدایا شکرت بخاطر سلامتی ای که بهمون دادی و از همه چیز با ارزشتره...
خدایا شکرت بخاطر خانواده و دوستان خوبی که بهمون عطا کردی...
چرا ما آدما بیشتر به نداشته هامون نگاه میکنم و از داشتن داشته هامون غافلیم؟؟
چرا بجای اینکه شکرت رو بجا بیاریم لب به شکوه گشوده و طلب بیشتری ازت میکنیم؟؟؟
خدا جونم هوامون رو داشته باش تا آلوده این دنیای خاکی نشیم.
......................................................................................................................
پ ن1:چند روز پیش تو راه برگشت به خونه تو یکی از ایستگاه ها یه خانم حدود 50ساله سوار اتوبوس شد با موهای تقریبا بهم ریخته که از مقنعه زده بود بیرون و دمپایی به پا. دستشم پر بود از چندتا کیسه که مشخص بود سنگینه و اذیتش میکنه. اینجور که مشخص بود مواد بازیافتی(قوطی نوشابه و ....)رو جمع میکرد.ایستگاه بعد پیاده شد و همینطور که تو دنیای خودش بود و نمیدونم به چی فکر میکرد ، رفت. اما نگاه های معنی دار بعضیا رو نمیشد نادیده گرفت.،میشد نگاهشون رو خوند.حتی یک نفر با پوزخندی نگاش میکرد.تو دنیای خودم دنبال این جواب میگشتم که چرا ما آدما اینجوری شدیم.چرا وقتی یک آدم رو در این شرایط میبینیم با نگاه های معنی دارمون غرورش رو میشکنیم؟؟ مگه چه اشکالی داره که واسه گذران زندگی تلاش کرد و با ناملایمات جنگید؟؟
شاید اون خانمه هم برای گذروندن زندگی تنها کاری که از دستش بر میومده همین بوده ...
پ ن 2: این روزا چقد درختا زیبا شدن.برگای زرد و قرمز و نارنجی و سبزشون چقدر هنر نمایی میکنن، این رنگا رو هیچ کجای دیگه نمیشه پیدا کرد..اینها همه وجود خداست.
خدایا شکرررررررررررررت.......
یه جاهای قشنگی تو زندگی هست ...
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
اونی که زود میرنجه زود میره، زود هم برمیگرده. ولی اونی که دیر
میرنجه دیر میره، اما دیگه برنمیگرده ...
به یکجایی از زندگی که رسیدی، می فهمی
رنج را نباید امتداد داد باید مثل یک چاقو که چیزها را میبره و از
میانشون میگذره از بعضی آدمها بگذری و برای همیشه قائله رنج آور
را تمام کنی.
آدم ها
آدم ها خیلی زود همراهان صمیمی را فراموش می کنند .
همین که باران بند آمد ،
خیلی ها چترهایشان را جا میگذارند !!!
اندکی تامل...
پشت سر
به کسانی که پشت سرتان حرف میزنند بی اعتنا باشید ،
آنها به همان جا تعلق دارند :
دقیقا " پشت سرتان "
معیار سنجش
آدمها را به میزان درکشان بسنجید نه به اندازه مدرکشان ،
چرا که فاصله ی زیادی از مدرک تا درک وجود دارد.
مدرکی که درک بالاتری به ارمغان نیاورد ، کاغذ پاره ای بیش نیست!!!
مهمترین نشانه ی درک بالاتر تواضع بیشتر است ...
زندگی ...
تنها چیزی که باید از زندگی آموخت ، تنها همین
یک کلمه است :
" می
گــــــــــــــــــــــــــــــذرد "